Babygebaren met een drieling

Drie tegelijk. We zagen het niet aankomen en wisten al helemaal niet wat ons echt te wachten stond.
Maar 1 ding was duidelijk: het leven met drie baby’s is druk, het is vol. En dus zocht ik naar manieren
om deze tijd zo makkelijk mogelijk door te komen. Een van mijn gedachten was, dat als ik goed wist
waar ze behoefte aan hadden, ik daar snel op in zou kunnen spelen en dat dit ons leven een stuk
gemakkelijker zou maken! Babygebaren bleek een geweldige en super leuke uitkomst voor dit
streven.

Misa heb ik leren kennen tijdens een Facebook challenge, toen onze meiden bijna een jaar waren.
Met enthousiasme kwam ze iedere dag live om ons nieuwe gebaren te leren en ons aan het werk te
zetten met een werkboek. Na deze challenge heeft ze voor de kinderopvang in ons dorp een cursus
gegeven voor ouders en begeleiders. Ondanks dat ik zelf onderhand al veel gebaren had geleerd, was
dit zo’n mooie aanvulling.

De gebaren die ik kende waren vooral zelf aangeleerd. Tijdens de cursus leerde juist hoe ik de
gebaren precies moest uitvoeren. Ook was het een wake-up call dat gebaren echt veel vaker
toegepast konden worden dan ik dacht! En al snel werd ook duidelijk dat die hoge frequentie hielp
bij het eigen maken van de gebaren. In het begin voelde het zeker raar om te doen, vooral in bijzijn
van anderen, maar langzaam aan wordt het eigen.
Daarnaast werd tijdens de cursus de onderliggende theorie behandeld en uitgelegd hoe het gebruik
van babygebaren juist kan bijdragen aan een grotere woordenschat, zelfs voordat je kindje kan
praten.

Babygebaren heeft mij uiteindelijk hele mooie en intieme communicatie gebracht met onze meiden.
Je moet elkaar namelijk aankijken om via gebaren met elkaar te kunnen communiceren, waardoor je
even heel intens contact met elkaar hebt. Dit geeft zo’n gevoel van verbinding en plezier! Onze
meiden vonden gebaren echt fantastisch om te doen.

Wat ik van te voren niet had kunnen bedenken, is dat het me ook inzicht gaf in wat hen juist bezig
hield. Tijdens het wandelen, gebaarden ze soms uit het niets “hond”. Zelf had ik nog geen hond in de
buurt gezien, totdat ik honderden meters verderop ineens een hond zag. Ik stond perplex dat hun
belevingswereld zo groot was. Het was zo leuk om te zien waar hun aandacht naar uit ging en
misschien wel nog mooier, was hun reactie als je het gebaar terug deed en ze je met stralende oogjes
aankeken, omdat je snapte wat zij je wilden vertellen.

Babygebaren met onze meiden was echt een heerlijke ervaring. Ze konden aangeven wat ze precies
wilden, maar vooral hebben we veel plezier gehad van de verschillende dieren gebaren en liedjes
met gebaren.

Liefs,
Carian, moeder van een meiden drieling